ویلای چئونانگ
موقعیت: چئونگان-دانگ، کره جنوبی
معمار:
تکتونیکس لب
، هیوندای کیم (دانشگاه زنان اهوا) + تکتونیکس لب
مصالح: بتن و آجر
تاریخ ساخت: ۱۳۹۶
مساحت زمین: ۵۵۳m۲
مساحت ساخت: ۳۱۳m۲
معمار مسوول: هیوندای کیم
تیم طراحی: سوکیونگ کیم، دیسوم کیم
مهندس سازه: شرکت میلنیوم استراکچر
پیمانکار: شرکت طبیعت و محیط
عکاس: کیونگساب شین
توضیحات:
به قلم تحریریه مجله ویلا
سایت پروژه
این مکان در کوهستان آرام درچشم انداز زیبای کوه "بوگاکسان" واقع شده است، این سایت به واقع هم نشان دهنده زمختی دوران گذشته و هم ظرافت دوره مدرن عمومی حاکم بر ژوانگامون، مرکز تاریخی سئول است. کارفرمای پروژه، استاد و محققی بازنشسته، تصمیم گرفت خانه قدیمی را از بین برده و یک خانه جدید به یادماندنی را برای سال های پس از بازنشستگی خود طراحی کند.
تخریب
تخریب این بنا برای کارفرما اصلا تصمیم ساده‌ای نبود، و مدت‌ها به طول انجامید. خصوصا که این خانه‌ی پنجاه ساله توسط پدرش ساخته شده بود و نقش یک پناهگاه صلح‌آمیز و زمین بازی دوران کودکی وی را ایفا می‌کرد.
پس از سالها تردید بالاخره کارفرما تصمیم به خراب کردن خانه گرفت. پس از سه روز تخریب، بقایای کفپوش‌های چوبی، بخشی از قاب پنجره‌ها، و نیز صفحات در به او داده شد تا خاطرات بی‌شمار درون آن‌ها از این طریق برایش حفظ شوند.
شروع کار
برای شروع چند پلان اسکیسی توسط خود کارفرما در آغاز کمیسیون ارائه شد. نقاشی هایی غیر حرفه ای و ساده اما بی نظیر با ابعادی تحریف شده، که افکار ظریف و در عین حال دقیق وی را در مورد یک خانه جدید پر از نوستالژی‌های خانه قدیمی نشان می‌داد. حال آنکه خانه به هیچ وجه فضایی برای بیان خودخواهانه‌ی یک معمار نیست، بلکه فضایی برای یادآوری دیروز، زندگی در اکنون و رویاهای فرداست. به این ترتیب، به نظر می رسید در اینجا نقش معمار، با احترام توام با غرور، چیزی جز نظم دادن بر افکار و نقشه های ترسیم شده توسط کارفرما نباشد.
آنچه بایستی انجام می‌شد
شبکه‌بندی متشکل از ۹ مربع، ۳ کان x ۳ کان در شرق آسیا، نوعی تیپولوژی بنیادی در معماری، چه سنتی و چه مدرن است. اساس طراحی این اقامتگاه بر شبکه‌ای ۹ ستونی مطابق با مفهوم اولیه‌ی فضایی به منظور ایجاد تقارن و یک محوریت مرکزی، بنا شده است.
فضای ایده‌آل، بنا بر دیاگرام های اولیه‌ی ترسیم شده از فضایی مبهم و انتزاعی متشکل از شبکه‌ای با ۹ مربع، به یک ساختار فضایی بتنی دارای عملکرد بدل شد.این بنا هم به عنوان محل اقامت خصوصی و هم به عنوان موسسه تحقیقاتی عمل می‌کند. اتاق نشیمن در هسته‌ی شبکه‌بندی متشکل از ۹ مربع واقع شده که عملکرد را با معنویت فضایی ادغام می کند. وید در اتاق نشیمن تا طبقه دوم ادامه می یابد تا به خوبی به نور سقف برسد و نور طبیعی گرم و آرام را به عمق این فضای مسکونی وارد کند.
سازماندهی متمرکز
شبکه ۹ مربعی به صورت افقی در پلان و عمودی در مقطع به عنوان نظمی هندسی به کار گرفته شده و یک سازماندهی فضایی را ایجاد کرده است. وید مرکزی محورفضای عمومی را به مرکز برده، این در حالیست که فضای خصوصی به سمت حاشیه کشیده شده‌است.وجود این سازماندهی و مرکزیت، به فضا تعادل می‌بخشد.اتاق نشیمن نیز بین محوطه آشپزخانه و اتاق مهمان در طبقه اول، در حد فاصل فضای خدماتی و فضایی که به آن خدمت‌رسانی می‌شود، واقع شده است.
گردش خون در این فضا از سرسرای خانه به اتاق چای روبرو جهت تولید توالی های ریتمیک و فشرده سازی و آزاد شدن تنش های فضایی از طریق فضای خالی مرکزی، ایجاد می‌شود. فضای خالی در طبقه دوم بین زندگی شخصی و زندگی علمی از طریق نظم متقارن بین اتاق خواب اصلی و کتابخانه واسطه ایجاد می‌کند. نور در طبقه سوم به خوبی در محور مرکزی اتاق چای یعنی دقیقا مرکز پلان این طبقه حل شده است. این اتاق چای دارای یک هندسه مربع متمرکز در پلان و نوعی تقسیم بندی است که تبدیل به مرکزیت فضایی نمادین خانه شده است. فشرده سازی فضا توسط عبور نور متمرکز از یک مجرا به خوبی با انتشار فضایی نور از پنجره های افقی، هماهنگ است.
فرم و متریال
برای یک محقق که خود را وقف تحقیق و پژوهش کرده است، سازماندهی متمرکز خانه نمایانگر اهمیت مفهوم زندگی تاکید بر مفهوم زندگی و جهت گیری آن است .بتن، آرامش و مواد پایدار سه عنصری هستند که برای شکل دهی به ساختار مرکزی اقامتگاه انتخاب شده‌اند.
بکارگیری آجر نیز جهت تاکید بر همپوشانی نمای خارجی است. با این کار حس تعادل و آرامش و نیز نیروی گرما و ریتم هایی بسیار ظریف در بنا ایجاد می‌شود.آجرهای بازیافت شده به عنوان پوششی برای دیوارهای بیرونی، فضاهای سرپوشیده‌ی آرام و نیز ایوان اقامتگاه، به منظور برقراری ارتباط بین فضاهای خارجی و داخلی استفاده می شود.
جهت تعدیل جنبه معنوی فضا، قوس به عنوان یک مفهوم و نیز یک ساختار به کار گرفته شده است. یک قوس در قالب یک طاق، بازدید کنندگان را از طریق فضای اتاق به اتاق نشیمن هدایت می کند. جالب آن که در حد فاصل اتاق و فضای نشیمن، دو قوس متوالی قرار دارد که به عنوان فیلتر عمل کرده و زمینه را برای ایجاد محیطی آرام فراهم می‌آورند. قوس از اتاق نشیمن، حیاط خلوت، و ایوان برای تولید قابی به چشم انداز باغ، فضای محصور مرکزی و طبیعت خشن منطقه کمک گرفته است. اقامتگاه چئونانگ در تاریخی‌ترین منطقه سئول واقع شده است که شامل همزیستی پارادوکس‌آمیزی از صحنه های معماری سنتی، استعماری و معاصر می شود. یک قوس شاید تفسیر استعاری از همزیستی با اشاره‌ای به حفظ خاطرات جمعی با استفاده از متریال و تکنیکهای محلی باشد. به طور کلی جبهه‌ی روبرویی اقامتگاه برگرفته از یک انتظام هندسی خاص، نظمی متقارن و روابط متقابل فضاهای خانه است، به طوریکه دیوار شمالی خانه، به عنوان بالکنی مخصوص در نظر گرفته شده که در جوار آن فضای ریتمیک و متقارن حیاط خلوت و دو ورودی وسایل نقلیه قرار داده شده است. این تقارن در قسمت شمالی طوری کاهش می‌یابد که ارتباط آن با محور مرکزی بین ورودی اصلی و پنجره‌ی قوس‌دار بالای پله حفظ می‌شود. نمای جنوبی بنا رو به باغ اصلی دارای فرمی نیمه تقارن و مجموعه ای از پنجره های قوس‌دار است. جبهه و تقارن خانه توضیح روشنی از تاکید معمار بر سازماندهی متمرکز و برنامه های متناسب با آن است، و در نهایت منجر به حالتی متعادل، آرام و هماهنگی بین پیچیدگی ها و تناقضات ذاتی در زندگی می شود.
معماران مرتبط:
