ویلای دوچناران
موقعیت: تهران، دوچناران
معمار: فیروز فیروز
کارفرما: سیامک اخوان، نینا سفری
مصالح: سنگ
مساحت زمین: ۱۵۰۰۰m۲
مساحت ساخت: ۶۰۷m۲
عکس: کاوه سیداحمدیان
توضیحات:
عدم دسترسی سایت بنا به تأسیسات و زیرساخت‌های شهری و دشوار بودن حمل مصالح به محل احداث بنا از جمله چالش‌هایی بودند که منجر به شکل‌گیری ایده‌های اصلی طرح شدند؛ بنابراین، راهکارهای تامین انرژی به صورت فعال و غیرفعال و استفاده از مصالح بومی، به راه حل‌های اصلی طراحی در این پروژه تبدیل شدند.
پروژه دوچناران در دره دوچناران و در فاصله ۲۸/۵ کیلومتری از زیرساخت‌های شهری واقع شده است. در این پروژه هیچ گونه ارتباطی با شبکه برق، آب و فاضلاب شهری وجود ندارد و برای تامین انرژی مورد نیاز از انرژی‌های تجدیدپذیر بهره گرفته شده است. این مجموعه از دو ساختمان- ساختمان اصلی و ساختمان مهمان که در فاصله ۶۰ متری از هم قرار گرفته‌اند تشکیل شده است. هر دوی این ساختمان‌ها بر روی اسکلت‌های بتنی دو طبقه موجود در سایت و متعلق به سال‌های ۱۳۷۶-۱۳۷۵ بنا شده‌اند. برای این منظور، این سازه ها مورد مطالعه و بررسی دوباره قرار گرفته و تقویت شده‌اند. زیربنای ساختمان اصلی برابر با ۳۶۰ مترمربع و زیربنای ساختمان مهمان برابر با ۲۷۴ مترمربع است، طراحی پروژه حاضر، زمانی در برنامه و دستور کار تیم طراحی قرار گرفت که اسکلت و سازه آن ساخته شده بود و هیچ دسترسی و ارتباطی بین پروژه و تاسیسات زیربنایی شهری وجود نداشت؛ ضمن این که دسترسی به مصالح هم با توجه به موقعیت ویژه سایت پروژه، به راحتی میسر نبود . لذا تیم طراحی با بررسی دقیق کلیه تحدیدها در پروژه، اعم از دسترسی به تاسیسات زیربنایی و تامین انرژی، دسترسی سریع و آسان به مصالح ساختمانی و … و با هدف ایجاد یک پروژه با مشخصات معماری پایدار و دوستدار محیط زیست و تامین انرژی مورد نیاز آن از انرژی‌های تجدید پذیر، سعی در تبدیل این تحدیدها به فرصت در آن نموده است.
بهره‌گیری از انرژی خورشید، جهت تولید برق، توسط پنل‌های خورشیدی و ذخیره‌سازی آن؛ استفاده از انرژی خورشید، جهت گرمایش آب مصرفی و سیستم گرمایش از کف؛ استفاده از عایق حرارتی در سطوح خارج ساختمان‌ها، اعم از سقف و دیوارها به عنوان یک راهکار غیرفعال در صرفه‌جویی مصرف انرژی و جلوگیری از هدر رفتن آن؛ جمع‌آوری، تصفیه و ذخیره‌سازی آب رودخانه‌های فصلی و چشمه‌های طبیعی، جهت تامین آب مصرفی؛ استفاده از مصالح محلی، به دلیل دسترسی آسان به آن و با هدف کمترین مداخله در محیط طبیعی و طراحی یک اثر با رویکرد سازگاری با محیط زیست و طبیعت اطراف؛ از جمله ی این موارد می‌توان به نمای کاهگلی اشاره کرد که علاوه بر اینکه نقش یک عایق حرارتی را دارد، به هماهنگی و آشتی پروژه با محیط و بستر پیرامون آن انجامیده است؛ استفاده از دیوارهای حایل سنگ- با سنگ‌های محلی- که به صورت خشک اجرا شده اند (Gabion) با هدف ایجاد یک سایت پایدار و جلوگیری از فرسایش تدریجی خاک در سطوح شیب دار؛ استفاده از تکنیک‌های اجرای خشک، در جهت صرفه جویی در مصرف منابع زیرزمینی آب که از جمله آن می توان به اجرای نازک‌کاری داخلی ساختمان‌ها و استفاده از سیستم Drywall و همچنین استفاده از سیستم دیوار خشک (Gabion) در محوطه‌سازی اشاره کرد؛ جمع‌آوری آب‌های سطحی و روان در سایت، ذخیره‌سازی و مصرف آن به صورت آبیاری قطره‌ای در فضاهای سبز و باغ‌های پروژه.
استفاده از پنجره های آلومینیومی دوجداره ترمال بریک به همراه شیشه‌های دوجداره و کرکره‌های چوبی در جداره خارجی پنجره‌ها، جهت کنترل حرارت و جلوگیری از هدر رفت آن.
در این پروژه، راهکارهای طراحی غیرفعال و فعال جهت تامین، ذخیره و توزیع انرژی برای هر دو ساختمان، مورد استفاده قرار گرفته‌اند. همچنین راهکارهایی برای پایداری سایت و تامین آب مورد نیاز برای آشامیدن و آبیاری به کار گرفته شده است.
معماران مرتبط:
