ویلای کلارآباد

موقعیت: كلارآباد، مازندران، ایران

مصالح: بتن

معمار داخلی: علي روانپاك

نوع پروژه: بازسازی

نویسنده: لِنا اشپِت

عکاس: حامد فرهنگی

توضیحات:

لِنا اشپِت ۳۱ ساله در مونيخِ آلمان متولد شده اما ساكن بارسلونای آفتابي است. وي در رشته ي مطالعات خاورميانه تحصيل كرده و براي مدتي در تركيه و ايران زندگي نموده است. او با شركت هاي ارائه دهنده ي خدمات مشاوره، استخدام نيروي انساني و خدمات اينترنتي همكاري داشته است. از فعالیت های مهم او می توان به تحلیل انتخابات ریاست جمهوری در ایران و تحلیل پیشرفت های گوگل در بخش تلوزیونی اشاره کرد. از نظر لِنا، زندگي بدون سفر غيرقابل تصور است؛ با اين حال، مكان مورد علاقه ي وي در دنيا كشور ايران است.

تلفیق بروتالیسم با سنت‌گرایی در بازسازی یک ویلا

چشمان تهراني ها با شنيدن كلمه ي "شمال" برق مي زند، آهنگ صدايشان تغيير مي كند و فضا سرشار از حس نوستالژي مي شود. شمال تنها سه ساعت از پايتخت فاصله دارد، اما گويي دنيايي ديگر است؛ سراسر جنگل هاي سبز، كوه هايي كه دامنه ي آنها به دريا ختم مي شود، و هواي لطيف و حس آزادي. در دهه هاي اخير، مردم آخرهفته ها و ساير تعطيلات را در ويلاها و آپارتمان هاي ساحل درياي خزر مي گذرانند. تقريبا هيچ ساحلي ديگر مستقيما قابل دسترس نبوده و گونه اي از ساختمان سازي ارزان ولي بد منظره، آثار جبران ناپذيري را در اين سواحل به جاي گذارده است.

تنها ١٠٠ متر دورتر از دريا، علي روانپاك ويلا خانوادگي ٤٠٠ متري خود را به فضايي باز با چشم اندازي مدرن تبديل نموده است. اين خانه ٢٥ سال پيش ساخته شده بود، اما پس از متروك شدن كاملا از هم گسسته شد. علي باقلبي سرشار از خاطرات كودكي خود در اين خانه و با كمك معماري به نام بابك، ساختمان خانه را طي ٦ ماه بازسازي نمود. او با ساختارشكني، آشپزخانه اي از جنس آجر و سيمان را در قلب فضاي نشيمن قرار داد و اين فضا را به قلب عملكردي خانه تبديل نمود. علي كه يك سرآشپز بلندپرواز است، متوجه شد كه اكثر مهمان ها و دوستان وي براي گپ زدن در آشپزخانه در كنار وي خواهند بود؛ بنابراين چرا نبايد به فضاي آشپزخانه اهميتي كه درخور آن است داده شود؟ مشخصا آشپز قهاري مانند علي، مكان مناسبي را براي يك باربكيو نيز درنظر خواهد گرفت؛ (در ايران نيز مانند آرژانتين، استراليا و آلمان، باربكيو طرفداران زيادي دارد!) در كنار شكل نرم و سفيد استخر، سرآشپز به  پختن سيخ هاي گوشت، كه به اصطلاح ايراني كباب ناميده مي شوند، مشغول خواهد بود. طبق افسانه ها، اين غذا توسط سربازان قرون وسطي اختراع شد كه از شمشيرهاي خود براي بريان كردن گوشت بر روي آتش هايي كه در فضاي باز برمي افروختند، استفاده مي كردند. در حال حاضر، اين غذا به محبوب ترين خوراك و اصلي ترين تفريح دوستان و خانواده هاي ايراني در فضاي باز، تبديل شده است.

هدف اصلي علي و بابك ايجاد خانه اي بود كه همه در آن حس راحتي داشته باشند؛ فضايي ايده آل براي كتاب خواندن، تماشاي فيلم با دوستان يا صرفا خوابيدن؛ بدون ترس از خراب كردن اشياء حتي اگر با فضايي به خوبي طراحي شده احاطه شده باشيد.

با حفظ گونه ي طراحي ويلاهاي تفريحي شمال، اين دو دوست، عناصر مدرن سرتاسر جهان را با يكديگر تركيب كرده و دقيقا حسي را ايجاد نموده اند كه به دنبال آن بودند- خانه ي دوستان براي دوستان.

برگرفته از کتاب Behind Close Curtains, Interior Design in Iran نوشته لِنا اشپِت