ویلای خانوادگی کردان
موقعیت: البرز، کردان
معمار: سهراب رفعت ، سهراب رفعت
مصالح: آجر
تاریخ طراحی: ۱۳۹۱
تاریخ ساخت: ۱۳۹۲
مساحت زمین: ۱۶۰۰m۲
عکس: علی دقیق، رضا صوفی
توضیحات:
ویلایِ خانوادگیِ کردان، با زیربنای ۸۵۰ مترمربع واقع در باغی ۱۶۰۰ مترمربعی و مشرف به رودخانه، در کوهپایه های کردان قرار دارد. از ابتدا نکاتی مشخص به عنوان اصولِ کار، با توجه به شرایط عمومیِ مکان و خواسته های کلی کارفرما مورد توجه قرار گرفت: ساخت ویلایی خانوادگی با امکاناتِ کاملِ رفاهی و تفریحی، ایجاد کلیتی مدرن همراه با عناصر و مصالح سنتی و بومی، و ایجاد منظری سالم با حذف اغتشاشات بصری موجود در همسایگی ها و استفاده از چشم اندازِ طبیعیِ موجود. پس با توجه به اصولِ اولیه، پروژه را نيازمند نوعی درونگرايی و تفكيک فضايی در درون (پاسخ به تجربه ی فردی فضا) و در عين حال پيوستگی و ارتباط فضايی ميان خود و محيط بيرون، در جهت تحقق نوعی خلوص، يكپارچگی و سياليت (پاسخ به تجربه جمعی فضا) يافتيم. برای حفظ منظر سالم، محور اصلی بنا در طول، به سمت چشم انداز طبیعی هدایت شده و در طرفین از همسایگی ها مجزا شده است. در چنین شرایطی، ایجاد فضایی منفی در میانه ی حجم اصلی بنا که یادآور الگوی حیاط مرکزی است، امکان نوردهی و سازماندهی دیگر فضاها را پیرامون خود فراهم می آورد که این امر، خود پاسخگویِ به کارگیری الگوها و عناصر بومی نیز هست. در ادامه، با نگاه به مساله ی حفظ شیب و عدم دخالت در وضعیتِ طبیعیِ زمین، طرح در سه طبقه سازماندهی شد؛ طبقه ی زیرین که بخشی از آن در دل زمین فرو رفته است، به استخر، سالن بیلیارد، موتورخانه و سرایداری، با امکان دسترسیِ مستقل از درون محوطه، اختصاص یافت. طبقه ی میانی که در واقع ارتباط اصلی با فضای بیرونی از این قسمت توسط حیاط مرکزی شکل می گیرد، برای فضاهای عمومی مانند نشیمن، آشپزخانه، خوابِ مهمان و...، در نظر گرفته می شود. طبقه ی بالا به خواب ها و سوییت های مستقل برای اعضای خانواده اختصاص یافته است که ضمن داشتن دسترسی مستقل از بیرون بنا، از طریق راهرو و پل معلق با یکدیگر در ارتباط هستند. در مجموع و در عمل، نور به گونه ای تا عمق فضاها هدایت شده است و ارتباط دوسویه میان فضای درون و بیرون، توانسته است به مفاهیم طرح کمک نماید. فضای داخلی در سطح گسترش یافته و به صورت تراس تا بیرون امتداد دارد. همچنین، دید کامل به فضاهای بیرونی از نقطه ی مرکزی یعنی نشیمن برقرار است. با توجه به درخواست كارفرما جهت ايجاد امكان استفاده ی ممتد در تمامی فصول از استخر، جعبه ای شيشه ای با ديوارهای بازشو، مدنظر قرارگرفته است كه امكان دسترسی راحت به محيط اطراف جهت حمام آفتاب و همچنين استفاده از نورخورشيد و داشتن ديد و منظرِ عالی را مهيا می كند. البته باید ذکر شود که پوشیده کردن استخر و نیز اضافه کردن آسانسور به پاسیو، بنا به درخواست کارفرما و پس از اتمام سفت کاری و در مرحلهی نازک کاری صورت گرفته است. رويكردِ معماریِ همساز با اقليم، در كنار روح حاكم بر طرح، بيانی ساده و خوانا را در جزييات طرح طلب میكرد و اين مهم در انتخاب مصالح و همنشينی آنها در كنار يكديگر، بی آنكه خود را به طبيعت چشم نواز محيط تحميل نمايند، ما را بر آن داشت تا آجر را به عنوان توده (امنيت سازگار)، شيشه را دعوت كننده و آهن را ارتباط دهنده بيابيم؛ سه عنصری كه در قالب ديوار، بازشو و سقف، مرز عبور از درون به بيرون را به تجربه ای حسی بدل نموده و یکپارچگی و امتداد این مصالح از فضاهای داخلی به فضاهای خارجی و بالعکس، به امروزی تر شدن روح فضا کمک می کند.
معماران مرتبط:
