ویلا آلِم

موقعیت: پرتغال، النتینو

معمار: والریو اولگیاتی

مصالح: بتن

تاریخ ساخت: ۱۳۹۲

معمار: والریا الگیاتی

عکس: آرشیو الگیاتی

توضیحات:

با ویلایی از بیرون گنگ و از درون زیبا و رویایی؛ مشابه "قلعه ای در آسمان" اثر انیمیشن ساز پرآوازه ی ژاپنی، "هایااو میازاکی" رو به رو هستیم. معماری بیرون بنا به قدری گیج کننده است که در هنگام ساخت آن، برخی از ساکنین محلی این ساختمان را با ایستگاه قطار اشتباه می گرفتند. نوعی معماری آوانگارد که به گفته ی یکی از دوستان معمار، "در عین قدیمی بودن بسیار جدید و نو است!".

زمینی که بنا در آن واقع شده است به خودی خود طراحی بنایی شگفت انگیز و بی مانند را القاء می نماید. تا چشم کار می کند تپه های خاکی از درختان بلوط همیشه سبز پوشیده شده که در حاشیه ی ۱۰ کیلومتری اقیانوس اطلس ارتفاع کم این درختان و فرم های تندیس گونه ی تاج آنها این بنای غریب را در افقی از خاک و آسمان قاب بندی می کنند. اقلیم منطقه، اقلیمی ترکیبی متشکل از ویژگی های آب و هوای معتدل و گرم و خشک است. با توجه به چنین اقلیمی، معمار بنا "والریو اولگیاتی"، درصدد ایجاد ویلا باغی خصوصی و خانوادگی و مجزا از محیط اطراف برآمد. دیوارهای ۵ متر و نیمی ساخته شده از بتن درجا، با سایه اندازی مناسب و محاصره ی زمین بنا، به خوبی تحقق چنین امری را امکان پذیر ساخته اند. بدین ترتیب، بنایی درون گرا ایجاد شده که هم با داشتن رنگی متفاوت با تمامی عناصر محیط طبیعی اطراف و هم با فرم و عملکرد دیواره های خود، کاملا از زمینه ی خود مجزا شده است. تنهایی و استقلال از ویژگی های این اثر است که با خود نمایی ، زیبایی اش را به رخ همگان می کشد.

این معمار سوییسی به دنبال ساخت بنایی فراتر از "سرپناه"، با استفاده از بتن به عنوان مصالحی که در کاربرد آن بسیار خبره است، برای خانواده ی خود بود. بنابراین، باز تعریف "زندگی شهری" با مفهوم تراکم بنایی، "زندگی در حومه ی شهر" با مفهوم بنایی تک خانوار همراه با باغچه ای کوچک و "زندگی روستایی" با مفهوم گسترش فضای باز، همگی منجر به شکل گیری مفهومی جدید و منحصر به فرد در این ویلا باغ شدند. زندگی در منظر طبیعی در عین استقلال از آن تجربه ی ساکنین ویلا است.

با نگاه به ساختار بنا در می یابیم که طراحی فضایی آن نیز تا حدی گنگ و پیچیده است. در طراحی از عناصر آشنا و برگرفته از گونه های شناخته شده ی معماری استفاده شده است. محور بندی باغ ایرانی همراه با درون گرایی آن، حوض کشیده ی میانی باغ که بسیار مشابه حوض های کشیده ی ساختمان های اسلامی در اسپانیا است، غلام گردش راهرو مانند یادآور معماری یونان و روم باستان و سقف های شیروانی برگرفته از معماری چوبی مناطق معتدل و کوهستانی ، همه نمونه هایی است از معماری جهان که در این ویلا باغ از آنها استفاده شده است. گویی معمار بنا در ترکیب و آمیزش سردرگم کننده ی عناصر معماری تعمد داشته است! شاید بهترین توصیف برای این ساختمان عبارت مجله ی داموس باشد: "بدنه ی به گل نشسته ی کشتی نوح" ، به همان میزان رها شده و به همان میزان سردرگم...

معماران مرتبط: