این پروژه بر روی تپه ای با فاصله کم از ساحل در سمت غرب خلیج مسینین واقع شده است.
این ساختمان از دو حجم تشکیل شده است که از طریق یک پاسیو با هم ارتباط دارند که در طول تابستان به عنوان یک فضای نشیمن از آن استفاده می شود. استخر شنایی طویل در ادامه این فضا قرار دارد. ساختمان به گونه ای طراحی شده است که پس از ورود، کاربر با منظره ای از این استخر، دریا و قله کوه تایگتوس روبرو می شود.
این صحنه ی یکپارچه با استفاده از مصالح گوناگون نیز برجسته شده است. همان سنگ مرمر "مربع" که کف ورودی و پاسیو را تشکیل داده است، استخر را در محل رسیدنش به آبشار محاصره می کند.
به همین ترتیب، مصالح بومی که در پلوپونیز یافت می شوند مانند سنگ مرمر و سنگ، برای ساخت و ساز استفاده شدند؛ در حالی که رنگ سفید بر روی تمامی دیوارها استفاده شده و منعکس کننده نور است و ترکیب مصالح گوناگون با هم را بیشتر به چشم می آورد.
ساختمان اصلی شامل دو طبقه با فضاهای زندگی در طبقه پایین و یک اتاق خواب راحت در طبقه اول است. بازشوهای بزرگ در هر دو طبقه، احساس فضای باز در داخل محل اقامت را حفظ می کنند.
در طبقه اول، حمام اختصاصی اتاق خواب مستر شبیه یک مکعب چوبی است که در مرکز اتاق خواب قرار دارد و بخشی از آن هنگام بالا رفتن از پله ها دیده می شود.
