خانه‌ای کوچک که بزرگ فکر می‌کند. ردپای کوچکی از ساده‌سازی به مفهوم کم‌هزینه‌بودن. این ایده‌ای است که ما در مورد طراحی یک خانه برای زن و شوهری جوان در سایتی احاطه شده توسط دیگر خانه‌های تک خانوار درغرب گوتنبرگ داشته‌ایم.
برای دوری از دید -از و به- همسایگان با طرح حیاط خلوت به داخل بنا پناه بردیم. زیباترین منظره به سمت درختان بلند از بدنه‌ی معماری به سمت جنوب شرقی، موجب شد تا حیاط محصور را از آن جبهه باز کنیم.
این ساختمان به آرامی بر روی ستون‌ها قرار گرفته است، نیم متر از سنگ بستر گرانیتی و از زمین سرد بالاتر قرار می‌گیرد. این گونه برای رسیدن به ساختمان به یک پله و رمپ (قابلیت دسترسی) در امتداد سمت خالی شمال شرقی نیاز داریم. کف بالایی حیاط خلوت از عرشه‌ای پر از تیر ساخته شده که با پله هایی به زمین اطراف می‌رسد.
در داخل، این خارج است که چیره می‌شود. آشپزخانه باریک با میز ناهاخوری طویلش نقشی از تغییر فصول را در حیاط بازی می‌کنند. پنجره‌ی بلندی که از کف به سقف می‌رسد و درب‌های کشویی وسیع، مرز بین داخل و خارج را پاک می‌کند. گرچه یک کلیشه، اما کار‌ساز است.
یک نردبان شیب‌دار تا اتاق کار وجود دارد (بله، یک نگاه اجمالی به دریا از آن بالا می‌توان زد) و با خاطره انگیزی اگرچه کم تو را به تراس سقفی در بالا می‌برد. در صورت نیاز به اسکان کودکان در آینده، اتاق های اضافی در اطراف حیاط ساخته می‌شود.
دیوار ورودی برای نگه داشتن یک شومینه (دودکش به‌عنوان بخشی از چشم انداز سقف) با یک سکوی ساختگی، یک اتاق برای اجتماع، آشپزخانه (پشت با پشت با اتاق تاسیسات در بیرون) و یک مانع هوایی در مدخل سرویس بهداشتی مهمان ضخیم شده است.
نمای خارجی سراسر ملبس به چوب سفید کاری شده (سیستم چوب اصلاح شده) که به طور صحیح پوشانیده و به رنگ خاکستری رنگ‌پریده‌ای تغییر یافته‌است.
