این خانهی سنتی قدیمی در منطقه‌ای به نام لیوتا قرار گرفته است که درواقع در بخش تاریخی دوبروتا در خلیج کوتور است. این زیست‌گاه، در حالی‌که توسعه‌ی آن در قرن‌های هجدهم و نوزدهم به ساخت و سازهای پیچیده و روابط متقابل کمپ‌های معماری و املاک کوچکتر اشاره دارد، در کرانه‌ی ساحل جای گرفته است. همچنین، کمترین حد دخالت در نمای خارجی این بنای دیرینه با المان‌های باروک، سبب شد تا این خانه همسو با مقررات حفاظت و نگهداری، به یک ساختمان مسکونی لوکس تبدیل شود.
شرایط فضای داخلی این خانهی سنگی، با تقسیم فضا به سه بخش عمودی بدینگونه تعریف می‌شود:
۱- زون شب
۲-فضای گالری مرکزی
۳- اتاق نشیمن و اتاق کودکان
برای آنکه این بخش بندی‌ها را واضح‌تر کنیم، قصد داشتیم قسمت مرکزی را از المان‌های اضافی آزاد کرده و یک آتریوم منحصر بفرد را خلق کنیم که کل ارتفاع ساختمان را پوشش می‌دهد و به دو بخش چپ و راست تقسیم می‌کند. فضای معنوی گونه‌‌ی مسیرهای ارتباطی، که از طریق یک پل و راه پله‌ی شیشه‌ای ایجاد شده است، به کانسپت کلی کمک زیادی می‌کند. چنین لایه بندی‌ای، نه تنها متریال‌های نام برده را برجسته می‌کند، بلکه فضای داخلی بی‌نظیری را به وجود می‌آورد که به لحاظ بصری هر سه طبقه را به یکدیگر وصل می‌کند.
سمت راست بنا، از لحاظ عملکردی، پیچیده‌تر از بخش اتاق خواب است. زیرا در این قسمت در طبقه‌ی اول سالن نشیمن را داریم که توسط یک پارتیشن شیشه‌ای تقسیم بندی شده، و اتاق خواب کودکان که بالای خانه به صورت کاملا جداگانه‌ای قرار گرفته است. این اتاق خواب با تخته‌های چوب پوشانده شده به همراه تک پنجره‌ای که به سوی آتریوم دید دارد، از این رو شباهت به خانه درختی دارد.
بازی با المان‌ها و متریال‌های سنتی و مدرن، راه پله ی سنگی قدیمی در طبقه‌ی همکف، المان‌های آهنی، نرده‌ها و مسیرهای ارتباطی شیشه‌ای و فولادی، دیوارهای نما سنگی و... همگی کمک می‌کنند تا بتوان هم روح خانهی سنگی قدیمی را حفظ کرد و هم تمام نیازهای زیبایی شناختی و کاربردی یک سبک زندگی مدرن را برآورده کرد.
