این ویلای وسیع در ترملو (بلژیک)، بر روی زمینی وسیع که با درختان کاج احاطه شده است، قرار دارد. خانه برای یک زوج با دو فرزند طراحی شده است که در جست و جوی فضایی "خاص" بودند. سایر طرح های دفتر معماری OOA بسیار مفهومی هستند، اما در این ساختمان تنها به بنا مفهوم جاری شدن و آزاد بودن القا شده است.
با در نظر گیری مقررات ساخت، شروع به حجاری ساختمان براساس نیازهای موجود نمودیم. بدین ترتیب با عناصر و اصول اساسی معماری (فرم، فضا، ...) بازی کرده و حس و حال کلیشه ای یک ویلا را با استفاده از دیوارهای منحنی، ارتفاع متفاوت سقف ها، نور و ...، تغییر دادیم.
خطوط سیال پلان در سه سطح بنا آشکار می شوند. ورودی خانه، که به اندازه ی یک نیم طبقه از سطح خیابان پایین تر است، و از طریق یک سطح شیبدار در چارچوبی بتنی که در یک منظر مصنوع تعبیه شده است قابل دسترسی می باشد. گرچه مفاهیم طراحی در این بنا با یکدیگر ترکیب می شوند، اما نور طبیعی دارای نقشی اساسی در هر یک از قسمت های ساختمان است: پخش نور بر روی دیوارهای منحنی بر چارچوب فکری نامحسوس طراحان تاکید می کند. نرده های شیبدار که از کابل های سهمی وار تشکیل شده اند، در هم تنیدگی فضاهای مختلف را تشدید می کنند. در طبقه ی بعد آشپزخانه قرار دارد، که با باغ و سطح شیبدار منتهی به نشیمن در ارتباط است. در بالاترین قسمت ساختمان، یک طاق کشیده از سقف شیبدار تشکیل شده که تا بالاترین نقطه ی اتاق کودکان ادامه دارد. همچنین در این طبقه فضای حمام در اثر ترکیب فرم های پیشین به صورت خود به خود پدیدار می شود.
فضا خود را درون ابعاد (فضای سیرکولاسیون) می گنجاند، در بعضی نقاط (پله ها به عنوان ارتباط میان سطوح) شتاب گرفته، تا دوباره گسترش بیابد و تاثیر ژرف خود را تشدید نماید. زبان بصری بنا توسط حرکت و ظرافت شکل گرفته است. دیدهای بیرونی که از شکل ثابت خود خارج شده اند به وضوح چارچوب بندی شده و به عقب رانده می شوند. این امر باعث تاکید بر فرم ارگانیک بنا می شود. حجم به نظر بالا رانده شده باعث القاء حس عدم وجود جاذبه می گردد. زندگی پدیدار می شود، از خیابان کنار کشیده شده و به سمت باغ ها رانده می شود. منظر مصنوعی که در فضای درون ایجاد شده است به خوبی تعریف شده و به سمت چمنزار جاری می شود.
